پادکست ترکی استانبولی: به خودت اجازه بده
به خودت اجازه بده
Kendine izin ver
?Kendine hiç gerçekten baktın mı
تا حالا واقعاً به خودت نگاه کردی؟
…Aynaya sadece yüzünü görmek için değil
نه فقط برای دیدن صورتت توی آینه…
?İçindeki sesi duymak için baktın mı
تا حالا برای شنیدن صدای درونت، نگاه کردی؟
Biz insanlar…
ما انسان‌ها…
Sadece mantıkla var olamayız.
نمی‌تونیم فقط با منطق زندگی کنیم.
Duygularımız, hayallerimiz, korkularımız ve umutlarımızla varız.
ما با احساس‌هامون، رویاها، ترس‌ها و امید‌هامون وجود داریم.
Ama ne zaman duygularımızı bastırsak,
اما هر وقت احساس‌هامون رو سرکوب می‌کنیم،
Ne zaman “normal” olmaya çalışsak,
هر وقت سعی می‌کنیم «عادی» باشیم،
Biraz daha uzaklaşıyoruz kendimizden.
یه کم بیشتر از خودمون فاصله می‌گیریم.
Kurallar…
قوانین…
Kalıplar…
کلیشه‌ها…
“Şöyle olmalısın”,
«باید اینطوری باشی»،
“Bu yaşta artık böyle davranman gerek” gibi sesler…
صداهایی مثل: «تو این سن دیگه نباید اینجوری رفتار کنی»…
Ya hepsi sadece susturulmuş hayatların yankısıysa?
اگه همه‌ی این‌ها فقط پژواک زندگی‌های خاموش‌شده باشن چی؟
Ya doğru yol, kalbinin söylediği yoldaysa?
اگه راه درست، همون راهی باشه که قلبت نشونت می‌ده چی؟
Bugün sana bir şey söylemek istiyorum:
امروز می‌خوام یه چیزی بهت بگم:
Kendini sev.
خودتو دوست داشته باش.
Ama sadece güçlü yanlarını değil…
نه فقط قسمت‌های قوی‌ت رو…
Hatalarını, geçmişini, kırık yanlarını da sev.
اشتباهاتت، گذشتت، و زخم‌هات رو هم دوست داشته باش.
Çünkü bu hayattaki en önemli ilişki,
چون مهم‌ترین رابطه توی این زندگی،
Seninle kendin arasındaki bağdır.
رابطه‌ی تو با خودته.
Kendine izin ver.
به خودت اجازه بده.
Ağlamaya…
برای گریه کردن…
Gülmeye…
برای خندیدن…
Hata yapmaya…
برای اشتباه کردن…
Yeniden başlamaya…
برای از نو شروع کردن…
Duyguların yanlış değil.
احساس‌هات اشتباه نیستن.
Hissettiklerin gerçek.
اون چیزی که حس می‌کنی واقعیه.
Ve bu bile, senin saygıyı hak ettiğini gösterir.
و همین نشونه‌ی اینه که تو سزاوار احترام هستی.
Kuralları unut…
قوانین رو فراموش کن…
Beklentileri bir kenara bırak…
انتظارات رو کنار بذار…
Ve sadece bir an,
و فقط برای یک لحظه،
Kendine sor:
از خودت بپرس:
“Ben ne istiyorum?”
«من چی می‌خوام؟»
Şimdi gözlerini kapa…
الان چشم‌هات رو ببند…
Derin bir nefes al…
یه نفس عمیق بکش…
Ve kendine şunu fısılda:
و اینو به خودت زمزمه کن:
“Ben, olduğum halimle yeterliyim.”
«من، همین‌طور که هستم، کافی‌ام.»
“Ben, kendimi sevmeyi seçiyorum.”
«من انتخاب میکنم خودمو دوست داشته باشم.»
Belki bu ses, iç sesindi…
شاید این صدا، صدای درونت بود…
Belki de sana sadece hatırlatmak isteyen bir dost…
یا شاید دوستی بود که فقط می‌خواست یادت بیاره…
Ama ne olursa olsun…
اما هر چی که باشه…
Sen, olduğun gibi güzelsin.
تو، همون‌طوری که هستی، زیبایی
پیشنهاد میکنم در بخش مجله خبری سایت پادکست های دیگه رو هم گوش کنی.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.